sözlük yazarlarının kaybettiği en büyük şey

onu görünce aklımı kaybettim asdgsjaj

(bkz: buzdolabı) (bkz: bu nasıl soru aq)

insan ölümden daha büyük bir şey olduğunu sanmıyorum.

olmak istediğin mesleği aldılar elimden , elimizden. . .

yaşama sevinci bazen de kendimi

benliğim

cüzdanım

gözyaşlarım

uyku düzeni her gün aynı saatte yatıp kalmaktan bahsetmiyorum tabii ki

zamanında 70 tl ye aldığım butterfly zoran primorac raketimi kaybettim. şu anda en ucuzu 150 tl amk içim yanıyor.

telefonumu kaybetmiştim 😂

umudum

babam

yeni birini sevecek heves ve yarınlara dair güzel umut

başlığı görene kadar hiç bunu düşümemiştim düşündüm de o kadar boş adamım ki büyük bişey kaybedemiyorum

güzel günlere olan inancım.

insanlara karşı olan sevgi ve saygım , hak etmiyorlar benim sevgimi ve saygımı.

güven

aklımı kaybettim

hayallerimi kaybettim amk amaçsızca yaşıyorum

ösym nin verdiği şeker yiyemedim :/ (bkz: sınavda yediğim kazıklarla doymuştum)

abim

keşke buna bülent ersoy rüzgar erkoçlar filan cevap verse :)

sevdiğim insanları...

gençliğim

amcam

daha 7 yaşındayken alkollü bir orospu çocuğunun kullandığı arabanın altında kalan çocukluk arkadaşım. yasasa hersey cok farklı olurdu be. büyük bir ihtimalle sözlükte bile olmazdım

lisanslı galatasaray şapkam. ha bir de özgüvenim.

hayatımı kaybettim ama hala yaşıyorum. en zor olanı da bu.

en büyük şey değildir ama içime çok oturan bir şey var. küçükken cebimde on lira vardı onu düşürmüştüm, aradan kaç sene geçmesine rağmen o çok koyuyor hala.

bugün 2 adet vesikalık fotoğrafımı kaybettim, aşırı kötü çıkmış olmam dışında beni en çok endişelendiren şey fotoğrafımın mutlu sonlu masaj kartvizitleri gibi asfalta yapışmış olma ihtimali. lütfen gören yırtıp çöpe atsın :(

(bkz: umut) onu bir kereliğine kaybetmeye görün, gerisi eşek götündeki osuruktan ibaret. aslında, kendim dahil her şeyin neyin ne olduğunu tüm hücrelerine kadar biliyorum ama bana kötü gelenleri düzeltmek, iyi olanları ise çoğaltmak için mücadele etmek zerre içimden gelmiyor. niye biliyor musunuz? bu hayat benim tercihim değil. haliyle, en temelde iyilikle kötülüğün ya da güzellikle çirkinliğin kavgası gram ilgimi çekmiyor. ben sadece ölümü bekliyorum. yaşamanın tüm dinamiklerini çözüp bununsa bir başkasını kırmadan veya onun hakkını yemeden asla mümkün olmayacağını bilerek.

Sabrım. Gram tahammülüm kalmadı. Teşekkürler.

Güvenim

Kendim

üstte yazılmış ama ben yine de güven diyorum. Bir kere bir insan güveninizi sarstı mı artık herkese olan güveniniz de gidiyor. Sürekli içinizde "acaba?" duygusuyla yaşıyorsunuz. o güven hiçbir zaman eskisi gibi olmaz orası da ayrı. onu kaybetmek istemezdim. her şeye şüpheyle yaklaşmak yoruyor artık.

yaşama sevincimi kaybettim, hayattan aldığım zevki kaybettim. son birkaç yıldır böyle yaşıyorum ve bunu düzeltmek için hiçbir şey yapmıyorum.

İlk sırada benliğim var onu bi bulursam ikinci sıra için de hayallerimi uygun görüyorum

İçimdeki o çocuğu kaybettim, içimdeki çocuğu bir gün yeniden bulduğum günlere en kısa sürede ulaşmak dileğiyle...

galiba tc kimliğim henüz emin değilim bir yerden çıkar diye bekliyorum

yaşama katılma isteğimi

Hiç büyük bişi elde etmedim ki kaybedeyim..

Neşemi... Şen şakrak deli dolu bir insandım. O kadar küçük şeylerden mutlu olur, heyecanlanır ve ufacık sebeplerden gülerdim ki... Şimdi en son ne zaman dolu dolu heyecanlandım diye düşünüyorum? Hatırlamıyorum. Aldığım yaşlar mı ağırlaştırdı yoksa yaşananlar mı bilemem.

Yaşama sevincim.

Çocukluğum.

Güven

25. yıllarına ait özel üretim olan Türk Yıldızları anahtarlığı............

Dedem. Çok özledim.

Çok sevdiğim bir kitapla birlikte insanlara olan güven duygum...